De cirkel is rond
Zondagochtend 10 juli is het koud en grijs buiten. De buienradar geeft aan dat er buien blijven komen tot ongeveer 11 uur en dat het daarna droog is. We doen daarom rustig aan bij het ontbijt en gaan daarna op ons gemak olie bijvullen. Om 10 uur ziet het er buiten goed genoeg uit om te vertrekken. Dat blijkt een goede gok te zijn, want het is droog en ook de weg is al grotendeels opgedroogd. De route gaat over de grotere wegen in Oostenrijk en we rijden tussen de buien door, maar blijven droog. Soms is de weg nog nat, maar daar hebben we geen last van. We komen veel Nederlandse auto's tegen die naar de Formule 1 race in Oostenrijk gaan en daardoor is het wat drukker met tegemoetkomend verkeer. Bij de koffiepauze zien we dat de route de komende 100 km via de snelweg gaat, we vinden het zonde om niet de binnenwegen door de bergen te rijden en bouwen de route nog even om naar binnenwegen. Nog even wat extra kleren aantrekken, want het is best koud.
Als we na de korte pauze weer verder rijden over binnendoor wegen, begint de lucht te betrekken en even later begint het te regenen. We besluiten te schuilen bij een hutje langs de weg, niet zozeer omdat we zelf niet nat willen worden maar omdat we zeker niet willen dat de motor van Martin er weer mee stopt in de regen. Na een half uurtje is het voldoende opgedroogd om weer verder te rijden. Helaas is dat maar van korte duur, want het begint weer te regenen. Dit keer vinden we niet snel genoeg iets en de motor van Martin stopt er weer mee. Snel de motoren onder een plukje bomen gezet en maar weer afwachten tot het droog is en de weg wat opgedroogd. Na een tijdje wachten schijnt het zonnetje weer en besluiten we door te rijden. Het ziet nog wel grijs her en der, maar daar komen we droog doorheen. De motor blijft nu goed lopen, het lijkt echt iets te zijn van opspattend water van de weg. De lucht klaart wat op en we kunnen lekker verder rijden in de richting van Passau net over de grens in Duitsland.
We drinken wat net voorbij Passau in Vilshofen en besluiten om daar meteen ook een gasthof te boeken voor de nacht. Voor de zekerheid worden de motoren droog geparkeerd in een gangetje en installeren we ons in het gasthof. Na een biertje en het avondeten, besluiten we een nieuwe blog te maken met onze avonturen op de Balkan. Daarna hebben we de route nog aangepast en uitgezet over de kleinere wegen, zodat het leuker rijden wordt. In totaal is de route tot thuis daarmee 900 km geworden voor de komende 2 dagen.
De dag sluiten we af met een wandelingetje door de stad en dan het nest induiken voor onze welverdiende nachtrust.
Morgen trekken we verder naar noordwesten, hopelijk blijft het dan droog en kunnen we weer flink wat kilometers maken zodat we dinsdag thuiskomen.
Maandagochtend 11 juli ziet het buiten wederom grijs, maar het is wel droog. Volgens de buienradar kunnen er wat kleine buitjes komen, maar niet veel. We gaan eerst genieten van het ontbijt en maken ons dan rustig klaar om te vertrekken. Net als we willen vertrekken begint het licht te regenen, maar we besluiten toch gewoon te gaan en hopen dat de motor van Martin het vol blijft houden. Gelukkig zijn we snel door het buitje heen en blijft de motor goed lopen. De route loopt door het heuvelachtige gebied van Duitsland langs de Donau en de grens met Tsjechië. We hebben kleinere wegen uitgezet (gele wegen op de kaart) en dat bevalt prima. Er is weinig verkeer op de weg en de wegen laten zich met een mooi tempo rijden. Wel blijft het wat koud , de temperatuur haalt de 20 graden vandaag niet. Rond de middag even tanken en een broodje bockworst eten (we zijn tenslotte in Duitsland) en dan weer verder. Later in de middag begint het wederom donkerder te kijken en valt er weer een beetje regen. We hebben inmiddels bijna 450 km gereden en voor de zekerheid zoeken we een hotel op in Suhl. Met wat korting van Booking.com en een gratis garageplek voor de motoren is dat goed geregeld bij Michel Hotel.
Het is duidelijk dat we in het oude Oost-Duitsland zijn, in de avond is er in het stadje niets te doen en met moeite vinden we een restaurant dat op maandagavond open is. Het is een visrestaurant en we genieten van een lekkere zalmsoep en vis als hoofdgerecht. Om het eten te laten zakken lopen we nog een rondje door de stad, die verder uitgestorven lijkt. Omdat alle kroegen dicht zijn, drinken we nog een biertje in het hotel en gaan dan onder de wol.
Morgen is de laatste etappe naar huis, een kleine 500 km door het Middelgebergte en Sauerland en we sluiten af met een stuk snelweg door het Ruhrgebied. De laatste dag belooft eindelijk weer eens een warme dag te worden met temperaturen tot boven de 30 graden. Lekker!
Dinsdagochtend 12 juli is er toch enige spanning als we vertrekken voor onze laatste stint naar huis. We maken bij het hotel nog een foto van het vertrek en gaan dan in westelijke richting naar Nederland. Eerst nog een stuk door het mooie Thüringer Wald met lekkere stuurwegen. Daarna gaat dit bijna naadloos over in het Middelgebergte en als we dat gehad hebben komen we al snel in Sauerland. We hebben mooie kleine wegen uitgezet, ze zijn wat drukker dan gisteren maar goed te doen. De motor van Martin pakt niet meer goed op en loopt onder deellast niet meer zo goed. Dit heeft ook invloed op het rijgedrag van Martin, want daarmee gaat het vertrouwen in de motor omlaag en neemt Martin wat meer reserve bij de inhaal acties. Gelukkig is het droog en warm en wordt het niet veel erger met de motor.
Net voor de grens met Duitsland tanken we nog even, omdat hier de benzine bijna 50 eurocent goedkoper is dan in Nederland. Terug in Nederland komt de vader en moeder van Rob ons al tegemoet gereden, ze hebben de hele dag in de gaten gehouden waar we waren zodat ze ons konden verwelkomen.
Voordat ieder weer naar de eigen familie gaat, gaan we eerst nog naar de plek waar we gestart zijn, bij de Merthal in Horst. Ook de ouders van Rob komen daar naartoe en zij kunnen enkele foto's maken van het feit dat de reis volbracht is.
Allebei gaan we daarna naar huis en worden enthousiast verwelkomd door onze families.
