Het vriendelijke Iran

Op woensdag 25 mei zijn we in de ochtend vertrokken naar de grotten van Katale Khor. Erg mooie en grote grotten. Wel vaker grotten gezien, maar deze horen absoluut bij de mooiste vanwege de grootte.

Bij de grotten kwamen we nog een drietal Iraniërs tegen die op vakantie waren met een Amerikaanse van, verzekeren kun je die blijkbaar niet in Iran. Er was daar ook nog een meid die leefde in een oude Russische camper met een driepotige hond. Zij had Engels gestudeerd en deed af en toe werk als vertaler of gids. Zij was deze mensen de dag ervoor tegen gekomen en daarna waren ze even samen opgetrokken. Samen met hun de lunch gedaan en veel kunnen praten omdat zijn zo goed Engels kon. De eigenaar van de van was er trots op dat we met hen gegeten hebben en op de foto zijn gegaan, daarom wilde hij het eten voor ons betalen als dank. Nog een foto gemaakt voor de restaurant eigenaar, want die wilde zijn Instagram pagina aanvullen. Was dringend nodig na 2 jaar dicht te zijn geweest vanwege de Corona lockdown.

Onderweg waar we stoppen worden we meteen aangesproken, die grote motoren werken als een magneet op de Iraniërs. Vaak moeten er dan ook foto's gemaakt worden en soms wordt er zelfs gefilmd als ze ons inhalen. Vanuit rijdende auto's worden we vaak toe geschreeuwd om te vragen waar we vandaan komen. We navigeren in Iran via plaatsen die we opslaan in Google Maps, dan kunnen we die op volgorde rijden met de offline kaarten. Werkt redelijk goed en is een oplossing tot we Iran weer uit zijn en onze andere navigatie weer kunnen gebruiken met de offline kaarten. Geslapen bij Hotel Parsian Buali in Hamadan, groot en luxe hotel met goede kamers. De motoren staan bij de ingang van het hotel op de eigen parkeerplaats. In de avond gegeten bij een Italiaans restaurant waar we een pizza op zijn Iraans hebben mogen proeven, was weer eens wat anders dan vlees spiezen.

Op donderdag 26 mei zijn we vanuit Hamadan in de richting van Esfahan vertrokken. We wilden op tijd vertrekken, maar werden wat later wakker, waarschijnlijk omdat we nog tot laat bezig zijn geweest met de blog to 01:00 uur.

Het blijkt het beste om de gele wegen op de kaart te volgen, die zijn prima en niet zo druk als de grotere rode wegen. Onderweg een Ier op de motor tegen gekomen die vanuit Dubai naar Ierland aan het rijden was. Hij deed het rustig aan, maar wel met een beperkt budget. 200 km per dag en 80 km/u was het maximum wat hij wilde doen. Hij heeft ons de tip gegeven van het Jolfa hotel in Esfahan.

Je ziet langs de weg nog oude forten liggen, dit lijken/zijn de schuilplaatsen voor de handelaren die vroeger de zijderoute volgden. We zijn bij een gestopt om foto's te maken en later bij een andere waar we zelfs naar binnen konden rijden. Hier beleef je al wat meer de vroeger tijden van de zijderoute.

Het Jolfa Hotel is inderdaad prima met eigen garage voor de motoren, wifi en een goed ontbijt. We zitten midden in de Armeense wijk, waar het 's avonds te doen is met vele restaurants en cafés. Lekker gegeten bij Simon (wel toeristisch en dus duurder met € 20 voor 2 personen), daarna een rondje gelopen en geëindigd bij een café in de buurt van het hotel. Daar kwamen we een echtpaar tegen (hij studeert architectuur en zij is hotel manager) en mee aan de praat geraakt. Toen we aangaven dat we nog een gids zochten voor morgen, boden beiden spontaan aan om de gids te zijn. We worden morgen om 11 uur opgehaald bij het hotel voor de tour. De historische gebouwen zullen dicht zijn, omdat het deze vrijdag hier een feestdag is. Echter er zijn nog genoeg andere mooie dingen te zien.

Vrijdag 27 mei is een feestdag in Iran, dus het is lekker rustig op straat. Na het ontbijt de was afgegeven bij het hotel en geprobeerd geld te wisselen, maar alle wisselkantoren zijn dicht vanwege de feestdag. Martin is nog even gaan kijken achterop de brommer bij de lokale held, maar ook dat mocht niet baten. Om 11 uur werden we opgehaald door Mohamed en Paaarii voor de rondleiding door de stad. We zijn gestart bij het Naqsh-e Jahanplein, dat het op een na grootste plein ter wereld is. Dit was een beroemde oude post op de zijderoute waar de handelswaar al aangeboden en geruild kon worden. Het paleis van Sjah Aman ligt aan het plein met een groot balkon, waarop hij goed de (soort van) polo wedstrijden kon volgen. De bazaar ligt aan het plein vast en in de bazaar hebben we in een theetentje even wat gedronken. De lokale drank met yoghurt viel ons niet in de smaak, de thee wel. Veel foto's gemaakt, want het is een erg mooie locatie.

Alle oude gebouwen zijn ongeveer 400 jaar oud in de stad, dat waren de hoogtij dagen van de zijderoute voor Esfahan.

Daarna onderweg naar de brug even de Madi bewonderd, het waterstelsel in en onder de stad om de bomen water te geven.

Er zijn 2 oude bruggen in Esfahan, we zijn naar de Khajouw Brug geweest, wat tevens de mooiste is van de twee oude bruggen. Rondje er overheen gelopen en daarna samen de lunch gaan doen bij het beste en beroemdste restaurant in Esfehan, Restaurant Sharzad. Het zat zo vol dat er een wachtlijst was, maar na een kwartier konden we naar binnen. Ondanks dat we aangaven dat we maar een klein hapje wilden, was het toch weer een volledige vlees maaltijd met rijst. Wel erg lekker!

Door de stad rijdend nog langs een toren gekomen waar ze duiven hielden, helaas was die niet meer open voor bezichtiging. De duiven werden gehouden voor de stront, elke week werd de stront opgeschept en gebruikt als mest voor op het land.

Samen met Mohamed en Paaarii nog een kopje thee gedronken en daarna terug gegaan naar het hotel.

Vroeg in de avond een kopje thee en koffie gedaan bij een mooi en oud café schuin tegenover het hotel, waarna we om 21 uur afgesproken hadden met Mohamed en Paaarii bij het cafeetje waar we hen op donderdag tegen zijn gekomen. Daana hebben we nog een rondje gelopen en toen ons nest in gedoken.

Op zaterdag 28 mei mogen we na een dagje niet rijden weer de motor starten. Echter voordat we gaan rijden zijn we na het ontbijt eerst nog even naar Armeense Vank (Kathedraal van Isfahan) geweest die om de hoek lag en gisteren dicht was. Mooie kathedraal en een kort bezoek zeker waard.

Daarna alles op de motoren gestouwd en vertrokken. Onderweg nog even geld gewisseld, want de wisselkantoren waren gisteren gesloten vanwege de feestdag.

Eerste stuk dachten we snelweg te rijden, maar we werden bij een controlepost terug gestuurd, omdat motoren niet toegestaan zijn op de snelweg. Ze hebben hier alleen kleine motoren die de snelheid niet kunnen halen. Balen, maar achteraf een geluk, omdat de binnenwegen veel mooier om te rijden zijn en er veel meer te zien is. Zoals de veemarkt die we onderweg tegenkwamen.

Dit is de eerste dag in Iran dat we bochtige bergwegen hebben mogen rijden, helaas wel met veel stof, olie en andere prut erop, waardoor de wegen extreem glad zijn. Elke dag hebben we zo een herhalingsles van de slipcursus. Voordeel is dat de banden niet meer slijten, want zonder grip raak je ook geen rubber kwijt.

De laatste 100 km werd het echt warm, naar later bleek was het op die plek toen iets van 37 graden, dus dat klopte wel. Uiteindelijk na meer dan 500 km aangekomen bij Bishapur Ecolodge. We zijn vandaag de enige gasten, gelukkig waren er nog wat anderen die waren gaan zwemmen in de Perzische golf (en wat gebruikt hadden), dus nog enkele uren aanspraak. 's Avonds heeft onze gastheer een linzenschotel klaar gemaakt.

Omdat we geen Internet hebben (geen Wifi en geen bereik voor de hotspot) en het bestellen van een fles wijn niet lukte, zijn we vroeg naar bed gegaan. Daarbij is bed een groot woord, want er liggen tapijten op de grond en in de hoek kun je kussens en ligstoelkussens pakken om op te liggen. Samen met onze slaapzak en dubbele ligstoelkussens was het wel te doen, gelukkig was er airco zodat het lekker koel was.