Olievette terugreis!

Woensdagochtend 29 juni kunnen we rustig aan doen, in de ochtend zal er geen actie zijn bij de motorzaak en verder is het even afwachten. Dus rustig aan gedaan bij het ontbijt, het verslag van gisteren gemaakt en daarna een rondje door het dorp gelopen. Eerst naar boven naar de kasteelruïne gelopen, waar vandaan we een prachtig uitzicht hebben over de stad. Valt niet zoveel aan te zien, maar is altijd wel leuk om een stad van bovenaf te bekijken. Midden door de stad heen staan enkele palen voor een gondellift vanaf de overkant van de stad naar het kasteel. Boven zien we dat de bouw is gestart in 2016 en het in 2019 klaar had moeten zijn, echter het lijkt nu stil te liggen. Vanaf de kasteelruïne lopen we terug de stad in via de markt. Wat bij dergelijke markten in deze landen opvalt is dat Coca Cola flessen hergebruikt worden om andere vloeistoffen in te verkopen zoals hier bijvoorbeeld melk of yoghurt. De kleine boertjes proberen hier hun gewassen van het land aan de man te brengen om wat geld te verdienen. Leuk om te zien en om even overheen te struinen. Terug naar het centrum van de stad hebben we even op een bankje gezeten om de mensen en de stad op ons in te laten werken. Het valt op dat er veel oudere mannen in het centrum van de stad zitten op een bankje of bij een theehuis. Je ziet weinig oudere vrouwen, wellicht zijn die wat meer thuis gebleven.

Na een tijdje pakken we nog een broodje voor de lunch en kuieren we terug naar het hotel alwaar we de blog van de afgelopen dagen maken.

Ondertussen heeft Burak zich weer gemeld en komt ons opzoeken in het hotel. Hij is nieuwsgierig hoe het gaat en kan op deze manier ook mooi zijn Engelse taal oefenen. We besluiten samen naar de motorzaak te wandelen om poolshoogte te gaan nemen. Het is een korte wandeling van iets meer dan een kilometer langs de rivier in het zonnetje en ondertussen kunnen we kletsen met Burak. Aangekomen bij de motorzaak blijkt dat de eigenaar nog niet terug is en dat er ondertussen niets is gebeurd met de motor. We gaan zelf wat testen en zetten wat druk zodat er snel een elektrotechnicus gaat komen. Als de Karim, de elektrotechnicus gearriveerd is, gaat hij wat zaken meten en geeft aan dat zowel de spanningsregelaar als de dynamo stuk zijn. Heel snel weet hij het de linkerkant van het blok te demonteren om bij de dynamo te komen en haalt deze los. Er verschijnt opeens op miraculeuze wijze een vervangende spanningsregelaar via de eigenaar van de motorzaak en het opnieuw wikkelen van de dynamo kan Karim zelf uitvoeren geeft hij aan. Er wordt een prijsafspraak gemaakt voor zowel het opnieuw wikkelen door Karim als de spanningsregelaar en Karim gaat daar morgen mee aan de slag en laat ons in de avond weten hoe ver hij is gekomen.

Op de terugweg naar het hotel komen we langs een restaurant dat er goed uitziet en we besluiten om meteen wat te gaan eten aldaar. Uiteindelijk niet echt een succes, de döner tent van gisteren was veel lekkerder.

In het hotel nog een biertje gedronken en de avond afgesloten.

Morgen wederom een rustige dag en afwachten hoe het gaat met de dynamo. Fingers crossed!

Donderdag 30 juni staat in het teken van wachten, wachten op berichten van Karim hoe het gaat met het wikkelen van de dynamo. In de ochtend gaat Martin eerst een rondje hardlopen, lekker even het hoofd vrij maken met een rondje van 10 km langs de rivier. Gaat best lekker en beter dan verwacht. We doen rustig aan met het ontbijt en lopen daarna een stukje door de stad. Even bij de parkeergarage langs om aan te geven dat de motor nog een dagje te gast blijft. Daarna zoeken we even naar wat kleinere startkabels, want we hebben gemerkt dat het toch wel handig kan zijn als je die bij je hebt. We vinden alleen de grote klemmen en besluiten dat we het dan toch maar zonder blijven doen. Om 11 uur krijgen we de eerste foto door van Karim, de onderdelen zijn schoongemaakt en de koperdraad is al van de dynamo gehaald. Mooi werk en lekker snel. Om 13 uur krijgen we de volgende foto waar het wikkelen is begonnen, het lijkt allemaal voorspoedig te gaan. We hangen nog wat rond in de stad en houden 's middags nog even een siësta, hebben we opeens de tijd voor. Aan het einde van de middag komt er een bericht van Karim om elkaar weer te treffen in het restaurant om 20 uur. Verder geen bericht, dus we zijn benieuwd wat hij te vertellen heeft.

Het diner bestaat vandaag uit een rolletje tantuni van kippenvlees. Dit zijn kleine stukjes kippenvlees met uiensnippers en flink gekruid, opgerold in een laagje dürüm deeg. Wederom erg lekker. Daarna wandelen we op ons gemak naar het restaurant waar we Karim zullen ontmoeten, hij komt weer samen met zijn dochter en is er stipt om 20 uur. Karim geeft aan dat de onderdelen klaar zijn en morgen ingebouwd kunnen worden, we spreken af om morgenochtend om 10 uur bij de Yamaha zaak te zijn om de motor weer op te bouwen.

We trakteren de dochter van Karim (en onszelf) nog op een gebakje, waarna we afscheid nemen en terug wandelen naar het hotel. Nog een potje bier drinken en dan het bed in, want morgenochtend moeten we om 10 uur klaar staan bij de motorzaak. Eerst nog uitchecken, geld wisselen en de motor van Martin ophalen. En als alles meezit kunnen we rond de middag vertrekken. We krijgen daar een lekker positieve vibe van, hopelijk knapt deze ballon morgen niet.

Vrijdagochtend 1 juli gaan we na een lekker ontbijt vol goede moed op weg naar de motorzaak. We laten de tassen nog even bij het hotel, die komen we straks wel ophalen. Martin met de motor, zodat die als referentie bij metingen gebruikt kan worden en Rob te voet. We zijn al voor de afgesproken tijd van 10 uur aanwezig en Karim is al bezig met de motor in elkaar zetten. Het carterdeksel zit er al op en Karim is bezig met het deksel bij de startmotor. Het lijkt allemaal voorspoedig te gaan, maar uiteindelijk is het toch 12 uur voordat de motor klaar staat. Daarna moet naar goed Turks gebruik eerst thee gedronken worden, waarna de testrit kan plaatsvinden.

De korte testrit gaat goed, de motor laad goed bij en ook de meetwaarden van dynamo en oplaadcircuit zijn goed en om 13 uur rijden we naar het hotel om de tassen op te pikken. Bij het hotel valt op dat er de motor toch nog een klein beetje olie lekt. We besluiten toch te gaan en dit in de gaten te houden. Net buiten de stad stoppen we om nogmaals te kijken dan blijkt dat er op 2 plaatsen olie uit het blok komt. Een plaats kunnen we zelf oplossen door de schroeven van de deksel iets vaster te draaien, maar de andere olie lijkt midden uit het blok te komen. Daarop hebben we contact opgenomen met Karim en we keren weer terug naar Yamaha motors Delik voor verder onderzoek. Een flinke tegenslag, maar dit moet eerst opgelost worden.

Het blijkt dat er teveel olie in het blok zit. Alle olie wordt er weer uitgehaald en daarna de voorgeschreven 2,5 liter bijgevuld waarmee hij vol zit volgens de peilstok. We houden dan echter nog 1,3 liter olie over die er teveel in heeft gezeten! Hopelijk heeft dit niet de lekkage veroorzaakt. Na lang onderzoeken en enige onderdelen zoals de startmotor loshalen, blijkt dat er een schroefje binnen in het blok niet (goed) is aangedraaid, waardoor de grotere lekkage is ontstaan. Echter doordat het deksel bij de startmotor nu enkele malen los is geweest, is de pakking verder stuk gegaan en lekt hierdoor nog steeds wat olie weg. Het is inmiddels 17 uur en we besluiten vandaag nogmaals in Kastamonu te blijven en dit morgenochtend meteen op te lossen. Karim zal vanavond een nieuwe pakking maken en komt morgenochtend om 9 uur naar het hotel om die erop te zetten. We checken weer in bij het Kursunlu Han hotel en krijgen dezelfde kamer als de nachten daarvoor.

's Avonds gaan we pizza eten met Karim en zijn dochter, waarmee we inmiddels een redelijke band hebben opgebouwd. Na het eten lopen we terug naar het hotel, pakken een biertje en gaan hoopvol slapen.

Morgenochtend de pakking erop zetten en kunnen we eindelijk verder rijden in de richting van Istanbul.

Op zaterdag 2 juli na het ontbijt staan Karim met zijn dochter stipt om 9 uur te wachten bij het hotel. We lopen naar de motoren en hij gaat aan de slag om de pakking te monteren. Een klusje dat met 15 minuten gebeurd is. Ondertussen zit Martin wat in de stress, want hij is sleutel van zijn motor kwijt. Hij heeft wel een reservesleutel, maar dit voelt niet goed, de sleutel zit altijd op dezelfde plek en is nu ineens verdwenen. Toch maar even terug gelopen naar de hotelkamer en daar ligt de sleutel gelukkig in de kast waar de motorjas gehangen heeft. De sleutel moet eruit gevallen zijn met iets uit de jaszak halen. Opgelucht komt Martin terug met de sleutel en dan kunnen we eindelijk vertrekken.

Op advies van anderen mijden we de kuststreek van de Zwarte Zee in deze regio vanwege de overstromingen en rijden we westelijk door het binnenland. Als we uiteindelijk bij Eregli bij de kust komen zien we nog wel wat van de overstromingen, maar met rijden hebben we daar geen last van omdat de wegen gewoon open zijn. Vanaf Eregli blijven we de kust volgen en maken vandaag een lange rit tot Sile, daarmee hebben we vandaag meer dan 500 km gereden. Dat voelde wel weer lekker. De motoren hebben zich goed gehouden en er is geen druppel olie meer te bekennen.

Sile is een badplaats waar veel Turken hun vakantie blijken te vieren, een soort Spaanse costa in het klein. Er zijn hotels genoeg en het kost ons dan ook weinig moeite om een hotel te vinden. De prijs van Satohotel is wat hoger dan we de afgelopen nachten gewend zijn, maar dat is logisch bij deze populaire kustplaats. Omdat het vandaag 30 graden is, is het lekker om even een douche te nemen voordat we het dorp inlopen. Als de stroom uitvalt is dat nog een kleine tegenvaller, maar dat wordt snel opgelost en kunnen we weer verder met onze schrobbeurt.

Aangezien we pas om half 7 ingecheckt waren bij het hotel, is het al snel tijd om wat te gaan eten. We lopen richting het centrum en vragen aan enkele agenten wat een goed restaurant is waar ze ook alcohol schenken. We krijgen door dat we bij Dubara moeten zijn op een kleine kilometer afstand en langs de waterkant. Het blijkt een restaurant annex pub te zijn met een internationale keuken, we kunnen kiezen uit een diversiteit van gerechten en nemen er een lekker biertje bij. De band is alvast aan het inspelen en we besluiten nog wat langer te blijven zitten om van de band te genieten. Helaas zijn het alleen Turkse liedjes, in tegenstelling tot bij het inzingen waar Engelstalig werd gezongen.

Als we vanaf het restaurant naar het hotel teruglopen, nemen we nog een stukje boulevard mee, waar het druk is met eettentjes en ook soms live muziek. We drinken nog ergens een biertje en lopen daarna terug naar het hotel.

Morgen nog even de route omleggen naar kleinere wegen en dan verwachten we te eindigen in Bulgarije, kunnen we Turkije eindelijk achter ons laten.

Zondagochtend 3 Juli worden we wakker bij een stralend blauwe lucht. Na het ontbijt gaan we dan ook opgewekt op pad. Rob wat snotterend, hij is verkouden geworden. Hopelijk is dat snel over met het mooie weer van vandaag.. Vanaf Sile rijden we een kleine weg langs de kust totdat we bij de snelweg komen die om Istanbul heen loopt. Deze zesbaansweg snelweg gaat via een grote brug over de Bosporus naar het Europese vasteland. Net voor de brug is een rijstrook afgezet om de bloemen in de middenberm water te geven, dat geeft ons mooi de gelegenheid om te stoppen en foto's te maken van de brug. Dat valt echter niet in goede aarde bij de militair die de brug bewaakt en hij maant ons tot doorrijden. Als we dat niet snel genoeg doen, gaat hij zijn hokje binnen om zijn geweer te halen. Dan toch maar snel doorrijden. Al snel gaan we vanaf de snelweg weer binnendoor rijden, al blijft de weg erg groot en niet echt bochtig. Door het warme weer en de vele vrachtauto's is de toplaag van de weg al deels weg gesmolten en dat rijd niet zo fijn. Het laatste deel voordat we bij de grens komen is de weg wat kleiner en slingert weer lekker door het landschap. Het is warm vandaag, de temperatuur ligt boven de 30 graden met veel zon en we zetten alle tochtgaten in de motorkleding open om een beetje af te koelen.

Bij de grens is het dit keer zo gepiept, scheelt dat we weer de EU binnen rijden. We komen daar nog aan de praat met een Oostenrijkse Turk met een BMW 1300 toerbuffel die in een week op en neer is gereden naar Turkije voor familiebezoek. Aan de grens zien we overigens veel "buitenlandse" Turken die waarschijnlijk op familiebezoek zijn geweest. Het is na de grens even zoeken naar een wisselkantoor om onze laatste dollars en een kleine hoeveelheid Turkse Lira in te leveren. Daarna rijden we over kleine en tevens wat slechtere wegen langs de Griekse grens naar het zuidoosten. Regelmatig zien we de grenspolitie staan, blijkbaar komen er regelmatig mensen illegaal de grens over. Onderweg komen nog bij langs een stuwmeer waar een we een illegale fotosessie houden bij de stuwdam.

Na een goede 50 km rijden we naar Ivaylovgrad in de hoop dat we daar een hotel vinden. Vooraan in het dorp staat meteen een groot en net hotel. We boeken een kamer en de motoren kunnen achter het hek staan in de achtertuin. Het hotel ziet er netjes uit en de stijl zou niet misstaan in Duitsland of Oostenrijk.

Na het avondeten en douchen zitten we nog een tijdje op het terras en raken aan de praat met enkele Bulgaren uit Sofia die hier zijn voor het werk. Eentje rijd een BMW GS 1200, dus we hebben meteen een gespreksonderwerp om mee te starten. We krijgen nog diverse goede tips over de te rijden route in Bulgarije en drinken samen gezellig een biertje voordat we naar bed gaan. Dat bier gaat geen grote deuk slaan in ons budget, want een flesje bier van een halve liter kost hier net iets meer dan een euro. Morgen gaat de route verder over de binnenwegen van Bulgarije richting Macedonië. Het is ongeveer 400 km tot aan de grens, dus of we dat morgen helemaal gaan halen is nog even de vraag.

Vanochtend maandag 4 juli hebben we brood met gebakken eieren gekregen voor ontbijt, waarvan we buiten op het terras lekker genoten hebben. Daarna nog even de ketting gesmeerd en getankt, waarna we de route weer kunnen vervolgen. De temperatuur loopt snel op, daarom is het lekker dat we veelal tussen de bomen rijden. Nadeel is dat je weinig van de omgeving kunt zien en de bochten lastiger "door kunt kijken". En bochten zijn er vandaag genoeg, dus het is continu opletten om geen fouten te maken.

De wegen zijn zo de hele dag, waardoor het tempo wat lager ligt en we deze dag niet meer dan 350 km kunnen rijden. In dit gedeelte (langs de zuidgrens met Griekenland) is het erg rustig op de wegen. De bergen lijken niet hoog, maar als we het een keer nakijken blijken we toch nog op 1700 meter hoogte te zijn. In deze grensregio komen we diverse malen de grenspolitie tegen. Eenmaal worden we aan de kant gezet, maar een blik op onze paspoorten is voldoende om ons door te laten rijden. We zijn blijkbaar niet interessant genoeg om verder in te verdiepen. Bij een stop later op de dag om even wat te drinken, krijgt Martin privé bewaking bij de motor van een lokale hond. We vinden later in de middag een hotel in Gotse Deltsjev, een wat grotere stad in de omgeving. Het Nevrokop hotel is wat gedateerd, maar voldoet prima om een nacht te verblijven.

Nadat we het zweet eraf gespoeld hebben in de douche, lopen we naar het centrum. De douche is overigens net als gisteren niet weggewerkt in de badkamer, maar hangt gewoon midden tussen het toilet en de wasbak. Bij het douchen wordt dan ook de hele badkamer nat, wie dit soort badkamers ontwerpt zouden ze moeten ontslaan.. Met meer dan 30 graden en weinig wind is het op het terras erg warm, maar het koude biertje smaakt dan prima. We lopen daarna wat verder en vinden een kleiner restaurantje waar we lekker gegeten hebben. Om het eten te laten zakken lopen we nog een rondje door stad. Er is een mooi park aangelegd waar veel mensen genieten van de zwoele zomeravond en de kinderen nog vrij kunnen spelen. Bijna terug bij het hotel pakken later nog een terrasje. Martin kan dan zelfs genieten van een Erdinger, al blijkt die van juli 2021 en over de datum te zijn.

Morgen is het nog een kleine 100 km in Bulgarije en dan steken we de grens over naar Noord-Macedonië. Volgens de kaart zijn er daar veel natuurgebieden, eens kijken of we in Noord-Macedonië beter van de uitzichten kunnen genieten dan in Bulgarije waar er steeds bomen en struiken voor staan.