Turkije en Georgië blijken veel te verschillen
Onderweg op donderdag 12 mei in Turkije kwamen we diverse bakstenen en dakpannen fabrieken tegen. Hier worden nog op de traditionele manier bakstenen en dakpannen gemaakt met behulp van een ringoven. Dit is net alsof je 50 jaar terug gaat in de tijd of een openlucht museum bezoekt.
Als we langs de weg een ondernemer met een theekarretje zien staan, kunnen we het niet laten om daar even te stoppen. Normaal gesproken krijg je bij iedereen de thee gratis, maar hij weet daar zijn geld mee te verdienen . Chapeau! Het theewater wordt met hout gestookt tot het heet genoeg is om het in een thee kannetje te schenken en daarna wordt het thee kannetje warm gehouden door hetzelfde houtvuurtje.
Met lunchtijd waren we gestopt bij een wat chiquere tent bij een tankstation. Men vroeg of we wilden eten en binnen een minuut stond er al een warme maaltijd voor onze neus. Ook voor Cola Zero werd gezorgd. Toen we wilden afrekenen, werd ons verteld dat we niets hoefden te betalen omdat dit gratis werd uitgedeeld ter ere van een overledene. Wellicht een herdenking of zoiets. Bij het wegrijden wilden ze ons zelfs nog een zak met broodjes en fruit meegeven.
's Middags genoten van de vele vergezichten in Turkije. Wat een prachtige uitzichten over deze hoogvlaktes, daar krijg je geen genoeg van. Al met al is Turkije met zijn prachtige natuur enorm positief overgekomen bij ons. Tis dat ze niet kunnen autorijden, anders was het nog veel mooier geweest. Einde dag neergestreken bij een hotel in Kangal, een dorpje op hoogte waar het in de avond dan ook flink afkoelt.
Vrijdag de 13de. Aangehouden wederom, waarbij ook een motortje met aanhanger en daarop frees werd aangehouden.
De controles zijn er blijkbaar omdat men bang is voor aanslagen van de Koerden.
Einde dag aangekomen in Kelkit en 3-sterren hotel Grand Teras geboekt. Ziet er goed uit en is best luxe,
Laat in de middag rondje door de stad gelopen en nog een kroeg met bier gevonden. Aan de praat geraakt met een Turk die regelmatig in Londen werkt en van hem veel info gekregen waar we nog vragen over hadden. Op zijn advies en samen met hem gaan eten bij het restaurant van een vriend van hem. Lekker gegeten en i.p.v. dat wij alles betaalden, wilde hij er niets van weten en heeft hij alles betaald. Tentje daarna met koffie en thee idem.
Zaterdag 14 mei langs de weg een kopje koffie / cola gedronken en kwamen daar een uitgedoste man tegen op een motor die we onderweg al ingehaald hadden. Hij was uitgedost vanwege de huldiging van Trabzonspor die vanavond plaats vindt. Even zitten kletsen met hem en met een andere man met een laadwagen met drinken. Deze wees ons op een weg door de bergen die mooier zou moeten zijn (via Sumela). Dit blijkt echter een doodlopende weg te zijn na 20 km, waarbij je bij het Sumela klooster komt dat gebouwd is tegen en in een rotswand. Die toch maar even bekeken als we daar toch eenmaal aangekomen zijn. Komen daar nog een groepje Brabanders tegen uit Geldrop. De weg op en neer naar Sumela is mooi bochtig en prima asfalt, wellicht de laatste van een dergelijke mooie weg de komende tijd?
In Trabzon eerst naar het stadion gereden om daar wat foto's te maken en rond te kijken. Hier is vanavond de huldiging van Trabzonspor die kampioen zijn geworden van Turkije. 's avonds met de taxi op en neer naar het centrum (Meydan) om de huldiging op het plein mee te maken. Dit duurde echter zo lang, dat we ondertussen maar een kroegje in gedoken zijn. De kroegen liggen meestal op de 1ste of 2de verdieping, is waarschijnlijk omdat men niet graag ziet dat iemand alcohol drinkt.
Vanuit Trabzon op zondag 15 mei langs de kust naar Georgië gereden. Bij de grens duurde het niet zo lang, maar Rob zijn motor moest nog even door XRAY. Natuurlijk niets gevonden, ondertussen kon Martin met enkele douaniers die goed Engels konden alvast doornemen wat we in Georgië moeten zien. Dit was naast Tblisi en Batoemi ook Koutaisi, maar die plaats komen we niet doorheen (dachten we toen nog).
Batoemi is net als een Spaanse costa maar dan van Georgië, erg toeristisch, duurder en meer toeristen. Als je ziet hoeveel gigantische (Amerikaanse) hotels/appartementencomplexen ze nog aan het bouwen zijn, dan is dat heel veel. Blijkbaar heeft deze stad een enorme toeristische uitstraling en willen ze dat goed te gelden brengen. Ze hebben een oude en nieuwe boulevard die samen meerdere kilometers lang zijn en die hebben we dan ook maar even afgesjouwd. Bij de nieuwe boulevard zijn het ook nieuwe prijzen, als je via de oude boulevard de stad in loopt, kom je in de oude stadskern en daar zijn de barretjes veel leuker. Gegeten bij een grill tent, beiden een super hamburger gehad waarbij je geen bestek krijgt, maar wel zwarte latex handschoenen aan om deze decadente maaltijd te nuttigen. De wijn bij de maaltijd was amber van kleur en de smaak zat een beetje tussen cognac, grand marnier en witte wijn in. Niet echt lekker voor ons.
Op het einde was de batterij van onze hotspot leeg, dus nog even een chacha cocktail gedronken om via WiFi weer de juiste koers te bepalen.
We sliepen bij hotel Light House. Prima hotel tegen goede prijs met in de ochtend een leuk ontbijt. We denken dat we de enige gasten waren, de motoren konden mooi op het terras van het hotel aan de achterzijde staan.
Vanochtend maandag 16 mei vanuit Batoemi vertrokken om helemaal in het noorden in het Kaukasus gebergte te rijden. De eerste 100 km waren rechte weg met veel vrachtauto's. Toen we de stad uit waren schoot het lekker op, maar verder niet veel aan. Op het moment dat de bergen begonnen zijn we even gestopt bij een stuwmeer om wat foto's te maken. Bij dat meertje kwamen we een Georgische gids tegen met een Zwitserse klant die een motortrip van een week aan het maken waren door Georgië. Veel tips gekregen van de gids en tevens gehoord dat we de route door de Kaukasus niet geheel af kunnen maken omdat de hoge pas nog dicht is. Is absoluut wel de moeite waard zeiden beiden om naar Mestia te gaan. Dit is ongeveer 100 km bergop die we daarna ook weer naar beneden moeten. Meteen heeft de gids een hotel geadviseerd en het hotel al gebeld voor ons: Hotel Mountain Mestia.
De weg naar Mestia is veel slechter met gaten en soms gedeeltes die onverhard zijn, maar het uitzicht en de omgeving zijn werkelijk prachtig. Vanaf de motor heb je uitzicht op de besneeuwde toppen van de Kaukasus waarvan de toppen tot wel 5.600 meter reiken.
In Mestia aangekomen toch wel even moeten zoeken naar het hotel, uiteindelijk heeft de hotelmanager ons opgehaald met de motor in het dorp. Gocha Tavdishvili (https://georgiamototours.wixsite.com/my-site) is zelf fervent motorrijder en heeft deel uitgemaakt van het enduro fabrieksteam van KTM in Georgië. Hij heeft ons verteld dat Ushguli morgen echt de moeite waard is om te bekijken, het is een oud dorp en het hoogst gelegen bewoonde dorp van Europa op 2.200 meter. De eerste 30 km zijn nog verhard, daarna nog iets van 7 km onverharde weg. Uitdagende route met mooie uitzichten en een mooi dorp om te bekijken. Daarna weer 150 km terugrijden op dezelfde wegen als vandaag via Mestia.
Later in de middag de route maar vast aangepast om weer terug te gaan naar het westen en dan met een bocht naar Koetaisi. Onderweg is er nog een kloof te bezoeken en ook grotten. Aangezien dat allemaal toeristisch is, zijn er daar genoeg hotels voor als we Koetaisi niet halen in één dag.
Tip van de gids is om in Tiblisi alvast banden te kopen en die mee te nemen naar Iran om er daar op te laten leggen. Het is namelijk de vraag of ze in Iran de juiste banden hebben, omdat de maximum motorinhoud van motoren daar bij wet is gesteld op 250cc.
's Avonds hebben we gegeten bij Layla, een restaurant dat ons aanbevolen was door de hotelmanager. Hier zaten veel buitenlanders, de meesten leken hikers te zijn die daar zaten te eten samen met hun gids.
Na het diner weer terug gegaan naar het hotel en lekker bij het haardvuur gezeten met een wijntje om te babbelen met Gocha.
Dinsdag 17 mei een heel uitgebreid ontbijt gehad, wat allemaal op tafel stond was wel genoeg voor 5 personen. Gocha kwam er weer bij zitten om te kletsen en wilde nog foto's maken bij de motoren die hij ook voor zijn eigen promotie kon gebruiken.
We zijn vandaag eerst naar Ishguli gereden, het hoogste bewoonde dorp in Europa. 30 km asfalt en daarna nog een kilometer of 10 onverhard, maar goed te doen. Op één plek moesten we de stenen aan de kant gooien om er beter door te kunnen met de motor, voor de auto's was het daar geblokkeerd door de stenen die naar beneden gekomen waren.
Boven het oude dorp Ishguli bekeken en er doorheen gereden. Er stonden daar nog enkele mensen te wachten met de auto en omdat ze er niet door konden maar waren ze alvast bier aan het drinken. Op onze opmerking dat ze met z'n vijven de stenen wel aan de kant kregen werd niet gereageerd, ze zijn hier niet echt van het werken.
Terug in Mestia getankt en weer dezelfde weg naar beneden gereden als we gekomen waren de vorige dag. Weg met mooi uitzicht, maar ook gaten in de weg en stukken zonder wegdek. Dit was nog meer dan 100 km totdat we weer in de laagvlakte waren. Daar kwamen we de 3 Tsjechen op de motor ook weer tegen, die hebben we al enkele dagen gezien. Kort praatje gemaakt, zij waren 3 weken op vakantie met de motor en eindigen eind deze week in Bakoe na de tweede week. Daarna hebben ze nog een kleine week om de 4.000 km terug te rijden naar Tsjechië.
Langs de binnenwegen liggen de huizen allemaal aan de weg met een slootje ertussen en een oud geroest hekwerk of muurtje. Aan de straatkant en op straat lopen dan de varkens en koeien, het is continu opletten daardoor.
Langs de Kaukasus gereden naar Koetaisi, de oude hoofdstad van Georgië. We hebben ons echter niet veel tijd gegund om de stad te bekijken. Wel nog een gaatje geboord in tank bij Rob (accu boormachine geleend), zodat de ontluchting beter werkt. Deze modificatie was bij de motor van Martin al aanwezig.
Via Tripadvisor het restaurant Tiflisi opgezocht en daar gegeten. Dit ligt midden in de oude binnenstad. Lekker gegeten, waarbij opvalt dat je het voorgerecht en hoofdgerecht tegelijkertijd krijgt zodra het klaar is.
In de avond nog een biertje gedaan in een kelderkroegje aan de rivier en toen terug naar het hotel gelopen. We kwam in de straat van het hotel nog voorbij Hof Brauhaus München en konden het niet laten om daar nog even af te pilsen. Erg grote tent en inderdaad typisch Duits. Morgen verder naar Tblisi.
Woensdag 18 mei vanuit Koetaisi weg gegaan. Snel genoeg de motors en onze motorbroeken en laarzen/schoenen door de wasserette gehaald. Het zag er niet meer uit. Meteen even olie bijgevuld bij Rob, zodat het kannetje leeg is.
Een stuk na Koetaisi nog een mooie route gereden naar het noorden en heuvelachtig. De laatste 50 km voor de snelweg met mooi asfalt waarbij de snelheid lekker omhoog kon.
In Sachkhere was alles zwart van de mangaan winning. Zelfs de rivier was geheel bruin vanaf dat punt. Meerdere kabelbaantjes zijn aangelegd met bakken om mangaan te transporteren naar beneden.
Laatste 100 km naar Tblisi autobaan genomen, en meteen route uitgezet naar Motobeat om nieuwe banden te scoren. Laat Martin nou net lek rijden maar nog net tot aan de motorzaak kunnen komen. Daar hebben ze hem gelukkig kunnen plakken. Wat een geluk bij een ongeluk!
Helaas hadden ze daar geen banden voor ons , wel nieuwe motorolie en kettingspray gescoord.
Voor de motorbanden werden we doorverwezen naar Bikeland, zo’n 6 km verderop. Daar hadden ze wel voorbanden die we maar gekocht hebben, achterbanden gaan we morgen naar op zoek in de stad.
Pas rond half 8 waren we bij het hotel. Omkleden en hapje gaan eten aan de overkant van de rivier in het toeristische gedeelte. Daarna nog een biertje gescoord in een karaokebar en op tijd naar ons nest. Morgen achterbanden scoren en spanbandjes om de banden achterop te binden.
